هر چند در اين واقعه امور غير عادي قابل مشهود است ، ولي از ميان آنها موارد زير جاي تأمل و دقت دارد:

1 - رؤياي صادقه : از آنچه در تاريخ بيان شده ، استفاده مي شود كه به مجرد سرگذاشتن روي قبر پيامبر گرامي (ص) اين رؤياي ملكوتي براي او روي داد كه رسول خدا او را در آغوش مهر خود گرفت و به سينه چسباند و چشمان وي را بوسيد و خبر شهادت مظلومانه اش را داد.

2 - سخنان آن حضرت به محمد حنفيه (هنگام خروج از مكه )؛ نمي دانيم او رسول الله را در چه عالمي ديده كه مي فرمايد: «تو رفتي و رسول الله آمد و دستور خروج از مكه را به من داد و فرمود: خدا مي خواهد تو را كشته ببيند».

3 - دگرگوني ناگهاني زهير كه عثماني رأي بود. و پس از ملاقات با امام علوي شد.

4 - به آسمان پاشيدن خون سه نفر (خون دو نفر و خون پيشاني خود)، و برنگشتن آن خون ها به زمين .

5 - در برخي از زيارات حضرت (ع)، سخن از پيماني است كه با خدا داشته و به آن وفا نموده است . كه نمي دانيم اين پيمان در چه عالمي بوده است ؟

در حديث قدسي آمده است : «.. وجعلت حسيناً خازن وحيي و اكرمته بالشهادة و ختمت له بالسعادة فهو افضل من استشهد وارفع الشهدا درجة وجعلت كلمتي التامة معه وحجتي البالغة عنده ، بعترته اثيب واعاقب ؛ وحسين (ع) را گنج بان ِ وحي خويش قرار داده و او را با شهادت ، كرامت بخشيدم و پاياني بس با سعادت براي وي مقرر داشتم ،اوست برترين شهيدان و درجه اش از مه بالاتر و كلمه تامه خود را همراه او قرار دادم وحجت رساي خويش را نزدش نهادم و به وسيله خاندان او پاداش و كيفر مي دهم ».