1 - اين حركت داراي دو بعد است : بعد الهي و بعد عادي و طبيعي ، و نبايد بين اين دو خلط كرد. پس با اعتراف به وجود بعد ملكوتي و ويژه در قيام امام (ع) بايد نهضت را به گونه اي تفسير كرد كه بتوان از آن به عنوان الگو درس گرفت . چرا كه خود فرمود: «ولكم في ّ اسوة ».

2 - علم امام (ع) به زمان و مكان شهادت قطعي است و حتي اگر با نگرشي عادي و بدون نظر به علم وسيع امامت به واقعه كربلا بنگريم ، آگاهي آن جناب از شهادت مسلم بوده است .

3 - اصل لزوم تشكيل حكومت اسلامي در صورت وجود شرايط ، قابل انكار نيست و اقدام براي برقراري حكومت اسلامي قيامي مقدس است .

4 - آنچه از تشكيل حكومت مهم تر است ، حفظ حيات دين و زدودن بدعت هاست .

5 - نهضت امام (ع) امر جبري نبود، بلكه ارزش قيام او همين آزادي و اختيار اوست .

6 - انقلاب امام حسين (ع) را بايد در حوادث بعد از رحلت پيامبر (ص) و غصب خلافت ريشه يابي كرد. ريشه عاشورا در «سقيفه » است . عاشورا در واقع تجلي نهايت دشمني هاي امويان با اهل بيت عصمت و طهارت بود كه با هم دستي همه عوامل پيدا ونهان شكل گرفت . تيري هم كه روز عاشورا بر قلب حسين بن علي (ع) نشست و خون ثارالله را بر زمين ريخت ؛ در واقع در روز سقيفه رها شده بود كه در روز عاشورا به هدف نشست .