مقصود از شجاعت ، برتري روحي و عظمت و والايي نفس و پايداري در شدايد و تسليم نشدن در مقابل زور و ستم و بي باكي است .

الف ) آن حضرت از آغاز انقلاب تا عصر عاشورا، با آن همه ناملايمات ، سختي ها و مصايب در مقابل سيل دشمن هيچ گونه سخن يا حركتي كه نشانگر خواري و ذلت باشد،از خود نشان نداد، بلكه محور كلام و مرام او عزت ، حريت و كرامت بود.

ب ) او با كمال شجاعت بر بالين ياران مي نشست . به تنهايي از ميان انبوه دشمن ، جسد فرزند برادر را به سينه چسباند و به خيمه برد. و با اطمينان خاطر در مقابل دشمن دعا خواند. و با آرامش به فرزند بيمار خود دعا آموخت .

ج ) امام تنها بود. در حالي كه سر و بدنش مجروح بود، اما آن چنان با شمشير به دشمن حمله مي نمود كه آنان از چپ و راست مي گريختند.