در حديثي از حجة ابن الحسن (عج ) آمده است : (بسم الله الرحمن الرحيم ،كهيعص ) كاف : كربلا، ها: هلاكت ، يا: يزيد، عين : عطش ، صاد: صبر.

ديدگانت پر اشك ، لبانت خشكيده ، سينه ات گداخته ، قلبت شعله ور، روحت پر تلاطم ، ليكن مهار نفست بر مشت . سرود ايمان بر لب ، نواي توحيد در كام ، ياد خدا در دل ،دستار پيامبر (ص) بر سر، كهنه پيرهن امانت مادر در بر، بزم اشك واره در پيش . اي حسين (ع)، اي راز دار منزل وحي ، غم سراي خيمه هايت ، سوزش قلب زنانت ، گريه نوباوگانت ، آه و سوز خواهرانت ، عالمي را اشك ريزان مي كند.

شعاع جمال كبريايي اش را و جلوه جميل الهي اش را كدامين بيان و قلم تواند ترسيم نمايد؟ آن چنان كه تا كنون علماي بزرگوار شيعه و دانشمنداني از اهل سنت و حتي نويسندگاني از ساير ملل و اديان درباره فضايل و مناقب و قيام مولي الكونين سيدالشهدا حضرت امام حسين (ع) سخن ها گفته و كتاب ها و مقاله ها به رشته تحرير در آورنده اند، هر چند كه اغلب داراي نكته هاي قابل توجه و ارزنده مي باشند، اما همه بيانگر ابعاد بسيار كوچكي از عظمت و مقام والاي آن حضرت است . از آن جا كه بر هر فرد لازم است عطش عشق خويش را به حضرت ابراز نمايد، نوشته حاضر نيز، قطره اي است از اقيانوس بي كران مقام با كرامت ايشان .

اين كوچك ترين خادم ، مقاله را به روح بزرگش هديه مي كنم و اميداورم كه آن امام كريم اين هديه ناچيز را بپذيرد.