آن قوم كه يك بار در كوفه و با دعاي امام به باران رحمت الهي دست يافته بودند وباري در صفين كه معاويه آب را گرفته بود و بار ديگر هم در صحراي كربلا، آن هنگام كه سپاه حر تشنه از راه رسيده بود و به وسيله امام سيراب شده بودند، به زشت ترين شيوه ممكن آن خدمت ها را جبران كردند و البته از قومي خيانت پيشه ، چون آنان چه انتظاري جز اين ؟ به راستي تاريخ ، چه زجري مي كشد از اين كه چگونه در خود ثبت كند جبران آن همه بزرگواري را؟ اين مردم كه امروز آب را از طفل شش ماهه امام هم دريغ مي كنند،همان هايي هستند كه چندي پيش ، پس از آن جريان استسقا و آمدن باران رحمت الهي به دعاي امام حسين (ع) خدمت ايشان رفتند و با شور و اشتياق ضمن تشكر و سپاس فراوان عرض كردند كه اميدواريم ، روزي بتوانيم اين خدمت شما را جبران كنيم و از خجالت شما بيرون آييم .