بعدازظهر عاشورا، آن هنگامي كه ديگر كسي از سپاه امام نمانده بود، تا جلوي لشكر خصم پليد ايستادگي كند و همگي اصحاب امام و البته خود امام به فيض شهادت نائل آمدند، ديوانه هايي كه خشم و شهوت مال و جاه دنيا جسم و روحشان را پر كرده بود،با بي شرمي هر چه تمام سر مقدس ايشان را از بدن جدا كردند و به فرمان عمر بن سعد،ده نفر داوطلب شدند بر بدن حسين (ع) است بتازند. باري ، بر بدن پاك حسين (ع) كه پشت نبي اكرم ، سنگيني او را در سجده ها تحمل كرده و ميكائيل در گهواره با او رازها گفته و جبرئيل تهنيت ولادتش را به پيامبر اكرم (ص) داده ، و خداي عالميان به بركت قدومش حديث لوح را از عالم بالا فرو فرستاد و... آن نابكاران اسب دوانيدند. بابت اين خدمت خويش از بن زياد جايزه ناچيز و البته از مختار جايزه ارزنده اي در اين دنيا گرفتند، كه دستور داد آن ده نفر را گرفته و دست و پاي آنان را ميخ كوب كرده و بر پشت آنان اسب بتازند تا به درك برسند. صد البته پاداش كردار زشت آنان در نزد خدا محفوظ است كه «اكنون كه در عالم برزخند آتش دوزخ را صبح و شام بر آن ها عرضه مي دارند...» و عذاب اصلي آنان با آغاز قيامت شروع مي گردد كه : «و كساني كه بدكار و زشت كردار آيند در آن روز به رو در آتش جهنم افتند، آيا جز آن جزاي اعمال آن هاست ؟»

اين سپاه بي شرم ، پس از آن به خيمه گاه امام يورش بردند، آن چنان كه روايت شده در غارت خانه هاي فرزندان پيامبر و نور چشمان زهراي بتول از هم سبقت مي گرفتند، حتي چادري را كه زني به كمرش بسته بود، مي كشيدند و گوشواره را از گوش دختران اهل بيت مي ربودند. آن گاه به فرمان عمربن سعد زنان را از خيمه ها بيرون كردند و خيمه ها را به آتش زدند و زنان را سر برهنه ، جامه به يغما رفته ، پابرهنه و شيون كنان اسير كرده و مي بردند. و به اين هم بسنده نكردند و سرهاي اصحاب امام را جدا كردند و برنيزه گذاشتند و بر گردن اسب خويش آويزان كردند و همراه با اطفال و زنان كه بر شترهاي بي جهاز سوار نموده بودند، به نزد شراب خوار زنازاده بردند.

اين برخوردها آن چنان كثيف ، وقيحانه و مشمئز كننده بود كه در هيچ كجاي تاريخ نمونه اي براي آن نمي توان پيدا كرد. البته همه آن اعمال ننگين ، بهترين پيام و رساترين مدرك ، جهت اثبات مظلوميت حسين (ع) و اصحاب و اهل بيت ايشان بوده و عبرتي است براي همه آنان كه دوست دارند به حسين (ع) اقتدا كنند و با مشي حسين (ع) در ميدان عمل حاضر گردند تا درك كنند كه حسين كيست و راه حسيني از چه سوي مي گذرد.