اسلام براي تأمين و حفظ مصالح پنج گانه : دين و عقيده ، نفس و جان ، اموال ،نسب و ناموس و عقل و خرد به وجود آمده است و فلسفه اصلي تمامي موازين شرعي و دستورات فقهي ، اعم از عبادات ، احكام ، معاملات و امور سياسي تضمين مصالح و منافع مرتبط با اين احتياجات و نيازهاي زندگي مسلمانان مي باشد. هر فرد وظيفه شناسي مكلف است حداكثر توان و نيروي خود را براي حفاظت اين مقاصد به كارگيرد و در صورت تزاحم هر كدام با ديگري به حكم قاعده فقهي «اهم و مهم » بايد امور مهم فداي موارد مهم تر شود. در ميان پنج موضوع مورد اشاره ، دين و باورها ارزش والاتري دارند و انسان مسلمان ، متعهد و مسئول بايد براي صيانت از ديانت مهيا باشد، تا به تعبير قرآن به (احدي الحُسنيين ) (پيروزي يا شهادت ) برسد. امام حسين (ع) اُسوه مسلمانان و رهبر جبهه حق ، شرافت ايمان و دين را بر جان و مال و فرزندان خويش مقدم داشت و براي بقاي اسلام از زندگي عادي خويش چشم پوشيد و به همگان آموخت كه همه چيز خود را در پيشگاه حق نثار نموده و رضايت پروردگار را جلب كرده و به لقاي حق نائل گرديده و با اين حركت حماسي ، پايه هاي حكومت خلاف كاران و غاصبان را به لرزه در آورده است وبا جوشش خونش كه در واقع «ثار الله » بود، درخت مطهر اسلام بارورتر گرديد و مجد و عظمت آيين محمدي را تجديد نمود:



گذشت از سر فرزند و مال و جان و عيالش

چو مي ديد مي نتوان گذشت از سر دينش



امام خميني در اين باره فرموده اند:

«تكليف ما در آستانه شهر محرم الحرام چيست ؟ تكليف علماي اعلام و خطباي معظم در اين شهر[ماه ]چيست ، در اين شهر محرم تكليف ساير قشرهاي ملت چيست ؟ سيد الشهدا و اهل بيت آموختند تكليف را فداي در ميدان ، تبليغ در خارج ميدان ، تكليف ما را حضرت سيد الشهدا و معلوم كرده است ، در ميدان جنگ از قلت عدد نترسيد، از شهادت نترسيد.»