به نظر من امروز اين پيام عاشورا، از ديگر درس ها و پيام هاي عاشورا براي مافوري تر است . ما بايد بفهميم چه بلايي بر سر آن جامعه آمده كه سر حسين بن علي (ع) نوة رسول گرامي اسلام و فرزند خليفة بر حق مسلمين علي بن ابي طالب (ع) در همان

شهري كه پدر او بر مسند خلافت مي نشسته است ، گردانده شد و آب از آب هم تكان نخورد. بايد ببينيم ، چگونه از همان شهر افرادي آمدند به كربلا و او و اصحابش را با لب تشنه به شهادت رساندند و حرم امير المؤمنين (ع) را به اسارت گرفتند. حرف در اين زمينه زياد است . من در پاسخ به اين سؤال ، يك آيه از قرآن را مطرح مي كنم . قرآن جواب ما راداده است . قرآن درد و بيماري را به مسلمين معرفي مي كند. آن آيه اين است كه مي فرمايد:

«فَخَلَف مِن ْ بَعْدِهِم خَلَف ٌ أضاعُوا الصّلوة واتّبعوا الشَّهَوات فَسَوف َ يَلقون غَيّاً».

دو عامل ، عوامل اصلي اين گمراهي و انحراف عمومي است : يكي دور شدن از ذكرخدا كه مظهر آن صلوة و نماز است ؛ يعني فراموش كردن خدا و معنويت و جدا كردن حساب معنويت از زندگي و فراموش كردن توجه و ذكر و دعا و توسل و طلب توفيق ازخداي متعال و توكل بر خدا، و كنار گذاشتن محاسبات خدايي از زندگي ، و عامل دوم «اتبعوا الشهوات » است ، يعني دنبال شهوت راني ها و هوسها و در يك جمله دنياطلبي رفتن و به فكر جمع آوري ثروت و مال بودن و التذاذ و به دام شهوت دنيا افتادن و اصل دانستن اينها و فراموشي آرمان ها.

اين درد اساسي و بزرگ است و ما هم ممكن است به اين درد دچار بشويم .

عاشورا غير از درس ، يك صحنه عبرت است .

عاشورا از اين جهت ، كمال اهميت را دارد كه فداكاري و از خودگذشتگي كه در اين قضيه انجام گرفت ، يك فداكاري و از خودگذشتگي استثنايي بود.