با سپري شدن روزگار خلفاي ثلاثه و به خلافت رسيدن علي(ع) انتظار مي رفت كه جامعه اسلامي كژي ها و انحراف ها را راست و ارزش هاي دگرگون شده را احيا نمايد. ولي با نگاهي گذرا به تاريخ آن مقطع، مي يابيم كه امام علي(ع) در گامهاي نخستين با مشكلات زيادي از سوي خواص روبه رو شد. مهم ترين و اساسي ترين مشكل علي(ع) در مدّت حكومت خود همين روحيه دنيا گرايي خواص بود. خواصي كه انتظار داشتند همانند خليفه پيشين با آنان رفتار شود و امتيازهاي نامشروع آنان از بيت المال همچنان ادامه داشته باشد. ولي علي(ع) در برابر خواسته هاي نامشروع آنان ايستاد و آنان نيز نتوانستند عدل آن حضرت را تحمل كنند، شماري از آنان به معاويه پناهنده شدند، و گروهي در برابر او ايستادند و جنگ جمل و صفين را راه انداختند. در سخنان علي(ع) و برخي از كارگزاران او و همچنين برخي از تاريخ نگاران آمده كه بسياري از مخالفت هايي كه با علي(ع) مي شد انگيزه اي جز دنياخواهي نداشته است. [1] .