مرز ميان خواص و عوام همان بصيرت و آگاهي است. خواص بر دو گونه اند: خواص جبهه حقّ و خواص جبهه باطل. عوام نيز به همين دو قسم تقسيم مي شوند. عدّه اي حقّ را شناخته اند و تلاش آن ها نيز در همين راستاست. و عدّه اي نيز در برابر حق بي تفاوت و يا ضدّ آنند. در ميان طرفداران باطل نيز آدم هاي نخبه و زرنگ و اهل فكر و تشخيص وجود دارد. سخن ما در اين جا در باره خواص طرفدار حقّ است. خواص طرفدار حقّ نيز به دو دسته تقسيم مي شوند: 1. گروهي كه آرمان ها و ارزش هاي اسلامي براي آن ها اصل است و در آن هنگام كه دين و دنيا در برابر هم قرار گرفتند، دين را بر دنيا و جلوه هاي آن ترجيح مي دهند. 2. گروهي كه جذب دنيا و جلوه هاي آن (مقام، ثروت، شهرت و...) شده و با وجود تشخيص حقّ و اهل حقّ از عمل به آن باز مي مانند. وقتي كه پاي اداي تكليف و انجام مسؤوليت به ميان آيد نمي توانند از دنيا بگذرند و دنيا را بر اداي تكليف پيش مي دارند. اگر در جامعه اسلامي گروه نخست بيش تر باشند جامعه دچار انحطاط و سقوط نخواهد شد و حادثه اي همانند روزگار امام حسين(ع) به وجود نخواهد آمد. ولي اگر تعداد آن ها اندك و تعداد دسته دوّم بيش تر باشند آن وقت است كه جامعه در سراشيبي سقوط قرار خواهد گرفت و حسين بن علي ها به مسلخ خواهند رفت. يزيدها و ابن زيادها برسر كار خواهند آمد و امامت تبديل به سلطنت و پادشاهي خواهد شد.