اگر مجرمي با تبليغ گفتاري، و برخوردهاي رفتاري، دست از زشتي ها و منكرات برنمي دارد، و خود و جامعه را به تباهي و منكرات مي كشاند، سرانجام بايد با او به مبارزه برخاست، و با اعمال بازدارنده، بديها را از جامعه ريشه كن كرد مانند:

- زدن و تنبيه هاي بدني

- مانع ارتكاب جرم شدن با انواع اعمال بازدارنده.

- اعمال قدرت، هر مقدار كه لازم باشد (زندان، بازداشت)

- مجروح كردن، ناقص نمودن

- جنگ و مبارزه و كشتن و به شهادت رسيدن (و نهي از منكر با شمشير)

تا مجرم آلوده بازگردد، اصلاح شود و يا اگر چون غده ي سرطاني چركين است با شمشير و قدرت معالجه گردد و بر جاي خود قرار گيرد.

اصلاح شده يا از جامعه رانده و يا سرانجام كشته شود

(تذكر اين نكته ضروري است كه در يك نظام اسلامي، در اجراي اعمال بازدارنده و مبارزه با مجرم خطاكار، بايد هماهنگي هاي لازم را با مسئولين نظام اسلامي و نيروهاي


نظامي و انتظامي داشت، كه بازوهاي مسلح مردم بايد در مراحل نهائي امر به معروف و نهي از منكر، با قدرت دخالت كنند، و نظارت دقيق داشته باشند تا هرج و مرج بوجود نيايد، و فاسدان منتظر فرصت دست به اقدامات فريبنده اي نزنند)

با توجه به مراحل تكاملي بازدارنده در امر به معروف و نهي از منكر، بدرستي در مي يابيم كه تنها با تذكر گفتاري نمي شود بازوي قدرتمند اجرائي احكام اسلامي شد، و فضيلت برتر آن را بدست آورد، بلكه امر به معروف و نهي از منكر با مراحل ياد شده، از هر عمل نيكي و حتي از جهاد در راه خدا برتر است.