يكي از مراحل آغازين «نظارت عمومي» و «امر به معروف و نهي از منكر» تبليغ و سفارش و تذكر «گفتاري» به خوبي ها يا نهي و بازداشتن گفتاري از زشتي هاست كه هر گاه افراد در جامعه اسلامي، عمل حرام يا ناپسندي را ديدند، با زبان نهي كنند، هشدار دهند، سرزنش كنند.

و هر كجا نيكي و ارزشها را ديدند، تشويق كنند، با زبان به انجام نيكي ها سفارش كنند كه از ساده ترين مراحل امر به معروف است، و أثر چشمگيري دارد

اگر تمام افراد جامعه آن را رعايت نمايند بسياري از ارزشها رواج مي يابد و ضد ارزشها شناخته مي شود زيرا انجام دهنده يك عمل، يك


رفتار زشت، اگر در خانه، در مدرسه، در كوچه و خيابان، در تاكسي و اتوبوس، در صحرا و بيابان، در محيط كار و توليد و همه جا با نظارت عمومي مردم روبرو شود و مورد نكوهش قرار گيرد، و همه كس از همه طرف به او بگويند:

- زشت است ترك كن

- حرام است انجام نده

- از عذاب الهي بترس

مجرم خاطي سرانجام بيدار مي شود، و در زندگي اجتماعي ناچار است كه آن عمل زشت را ترك گويد و يا حداقل در روابط اجتماعي احتياط كند و آشكارا مرتكب خلاف نگردد.

اما اگر گروهي مجرم را سرزنش كنند، و برخي ديگر او را بستايند، و بپذيرند، آن شخص نه تنها اصلاح نمي شود، و دست از زشتي ها برنمي دارد بلكه در انجام جرم و جنايت دلگرم شده، ديگران را نيز آلوده مي سازد.

يعني همين مرحله ي ساده ي آغازين را بايد عموم مردم، و اقشار گوناگون جامعه، با وحدت و هماهنگي انجام دهند آن گونه كه همه ي سلولهاي بدن، و تك سلولهاي هشدار دهنده، و گلبولهاي سفيد رزمنده با هم عمل مي كنند و سلامت تن را تضمين مي نمايند.