آنچه قبل از هر چيزي در تحقق نظارت ملي دخالت دارد و كارساز است شناخت بديها و خوبيهاست

شناخت بايدها و نبايدهاست

شناخت ارزشهاي اخلاقي و احكام الهي است.

اگر كسي با فرهنگ اسلامي، و ارزشهاي اخلاقي آشنا نباشد، و خوبيها و بديها را از ديدگاه «اسلام ناب» نشناسد نمي تواند به اصل نظارت ملي عمل كند

زيرا، هر ملتي، در هر مكتب و آئيني براي خودشان ارزشها و ضد ارزشهائي دارند، و خوبيها و بديها، بايدها و نبايدهايي مي شناسند

«آمرين به معروف» و «ناهين از منكر» بايد علم و آگاهي لازم به


احكام الهي داشته باشند، تا بتوانند مدافع و پاسدار آن از نظر كاربردي باشند كه امام علي عليه السلام فرمود:

فمن امر بالمعروف شد ظهور المؤمنين، و من نهي عن المنكر أرغم أنوف الكافرين [1] .

(پس كسي كه به نيكي ها سفارش كند پشتوانه ي محكمي براي مؤمنان خواهد بود، و كسي كه از زشتي ها بازدارد، بيني كافران را بر خاك ماليده است)

حال اگر كسي معروف، و حدود و جوانب گسترده ي آن را نشناسد، و زشتي ها، و منكرات را نتواند بدرستي تشخيص دهد، هرگز موفق نخواهد شد، پشتوانه ي اجرائي احكام براي مؤمنين باشد