اين نوع واقعيتها براي انسانهاي صرفا واقع گرا قابل چشم پوشي هستند. اما انسانهاي «آرمانيخواه» به سادگي نمي توانند از كنار آنها كه ذاتا در تضاد و تعارض با ارزشها و آرمانهاي آنهاست بگذرند.

واقعيتهاي نوع دوم برخلاف نوع اول كه به امام حسين (ع) و ياران او برمي گردد، به يزيد و حكومت بني اميه مربوط مي شود و همين واقعيتهاي ضد ديني، آنها را در معرض رويارويي با آرمانخواهان قرار مي دهد.

هميشه واقعيتهاي نوع دوم مي تواند به عنوان اهرمي وسيله اي در دست آرمانخواهان قرار گيرد، تا از اين نقاط ضعف به عنوان اهرمي براي به حركت در آوردن آرمانخواهان بهره برداري كنند و در جهت آرماني و ارزشي استفاده مطلوب نمايند.

شيوه مستكبران اين است كه اين دسته از واقعيتها را كوچك و كم اهميت جلوه دهند و به كمك تبليغات كوه را تبديل به كاه كنند، تا آنجا كه گويي اصلا چنين واقعيتهايي وجود ندارد!

اما امام حسين و ياران او در قيام عاشورا نشان دادند كه نمي توانند شاهد ساكتي در مقابل اين واقعيتها باشند.