شب هفتم

بسم الله الرحمن الرحيم

السلام عليك يا اباعبدالله و علي الارواح التي حلت بفنائك

الهي لا تكلنا الي انفسنا طرفة عين ابدا

در شب زفاف امام علي عليه السلام، فاطمه عليها السلام را نگران و گريان ديد، فرمود: چرا ناراحتي؟

قالت فاطمة عليها السلام: «تفكرت في حالي و امري عند ذهاب عمري و نزولي في قبري فشبهت دخولي في فراشي بمنزلي كدخولي الي لحدي و قبري فانشدك الله ان قمت الي الصلوة فنعبد الله تعالي هذه الليلة». [1] .

زندگي انسان لحظه هاي متفاوت و ايستگاه هاي گوناگوني دارد.از تولد تا بلوغ تا ازدواج تا توليد تا پيري تا مرگ.

به طوري طبيعي در هر كدام از اين مراحل زندگي، به تعبير قرآن؛ «انما الحيوة الدنيا لعب و لهو و زينة و تفاخر و تكاثر في الاموال و الاولاد...»، [2] بازي و سرگرمي و آرايش و تفاخر و انباشتن و تكاثر در ثروت و فرزند، آدمي را همراهي مي كند مگر


آن جا كه از طبيعت فراتر رفته باشيم و طبيعت ها را زير سؤال برده باشيم.

طبيعي حالت بلوغ، لهو و سرگرمي، و طبيعي مرحله ي جواني و قدرت، خودنمايي و زينت و فخر فروشي است.در اين مرحله هوش و حافظه و فكر و ذكر آدمي بر اين مدار مي چرخد مگر آن جا كه تعلق و وقوف انسان، گذشته و حال و آينده ي او را يك جا حاضر نمايد و از وهم وخيال و ذكر و حافظه ي آدمي براي اين جمع بندي كمك بخواهد و او را در اين وسعت به كار بگيرد.اين مرحله از حضور و وقوف و تعقل به سن و سال مرتبط نيست كه به خودآگاهي و نقادي و تركيب نيروها بازمي گردد.

فاطمه عليها السلام در شب زفاف كه نه سال دارد با همسر خود كه خود انتخاب نموده گفت وگويي دارد.فاطمه نگران و گريان است و براي توضيح اين نگراني مي گويد؛ من در حال و در كار خود فكر مي كردم كه در آن هنگام كه عمرم مي گذرد و من در قبرم قرار مي گيرم و فرود مي آيم، من اين بلوغ و همسرداري خودم را، من اين تحول را با آن تحول به هم شبيه ديدم؛ هنگامي كه در قبر و لحد داخل مي شوم با اين لحظه كه در منزلم و در جايگاهم فرود آمده ام به هم شبيه هستند، پس تو را قسم مي دهم براي قيام و بپاداشتن نماز، تا خدا را در اين شب عبادت نماييم.نگراني فاطمه از نهايت عمري است كه مي گذرد و منزلي است كه مي آيد، همچون اين منزل كه امروز فاطمه به آن رسيده و همچون اين فراش كه بر آن آرميده است و آنچه اين وقوف و حضور را با نگراني همراه نموده و چشم فاطمه را گريان كرده و او را به نماز و عبادت و انس خدا مي خواند تا با او اين مرحله را آغاز


كند و با انس او مرحله ي مرگ را سبك نمايد.