با اين آمادگي ها در برابر رنج و زشتي و موقعيت ها و نعمت ها و ناتواني ها و ضعف ها و دشمن ها و پيروزي و شكست، آدمي به آن نگاه و آن زندگي راه مي يابد كه سه خصوصيت «ادوم السرور» و «اسبغ الكرامة» و «اتم العيش»، [1] را دارا باشد.سروري پايدار حتي با رنج ها و كرامتي فراگير حتي در متن ذلت ها و عيشي تمام و سازنده، در هر شرايط، كه عيش تمام اين است كه ديگران در زندگي و عيش تو به


تماميت برسند، كه امام رضا عليه السلام مي فرمود: «أرأيت من احسن الناس معاشا؟» و مي فرمود: «من حسن عيش الناس في عيشه». [2] .