در حوزه ي عمل و در ميدان اقدام ناچار آفت هاي گوناگون از شهوات و از غضبي كه پشتوانه ي اين شهوات است در كمين است، بخصوص آن جا كه اين شهوات محبوب شده باشد و توجه و تزيين گرديده باشد كه؛ «زين للناس حب الشهوات». [1] .

در يك مرحله آدمي با نيازهايش حركت مي كند و از كمترين امكان براي تأمين نيازهايش بهره مي گيرد.در يك مرحله حاجت و نياز جاي خود را با شهوت و خواهش عوض مي كند ولي انسان به خود حق نمي دهد گرچه به خواهش تن داده است.در مرحله اي ديگر شهوات محبوبيت مي يابد و در دل مي نشيند و در


مرحله اي ديگر اين محبوب همچون فريضه اي توجيه مي شود و زينت مي يابد و آن جاست كه تو به خاطر منافع خودت مي تواني ميليون ها نفر را بكشي و با هر كس هرگونه برخورد نمايي و از آن طرف دنيا مسافران اين سوي خليج را در آب ها غرقه كني.

خوب! با اين آفت هاي شهوات غضب آلوده و توجيه شده چه مي كني و چگونه مصونيت نيافته پا در ميدان عمل مي گذاري.

من در جمع دوستاني كه برنامه ي طلاب را در نظر داشتند، گفتم كه طلبه با هدفش معلوم مي شود كه چه علوم و چه روش هايي را بايد بياموزد و با حوزه ي كارش در دادگاه و بنيادها و مدارس و بازار و جمع زنان و مردان و كودكان، معلوم مي شود كه چه مصونيت هايي را بايد داشته باشد و از چه عواملي بايد خود را خلاص ساخته باشد.

عفت پاكي و مصونيت از اين آفت هاي شهوات غضب آلوده است.