جامعه ي ولايي شيعي كه از تفكرات ناب و اصيل مذهبي نشأت مي گيرد، بي ترديد جاي را براي اعمال سلطه هاي ديگران، تنگ مي كند.

از اين رو، فعاليت هاي تشيع ستيزانه اي (به عبارتي دقيق تر اسلام ستيزانه ي) يهوديان معقول مي نمايد و مي توان شواهدي تاريخي بر آن اقامه كرد.

اما نكته ي مهم در اين نظريه، تبيين نقش يهود در تاريخ سياسي اسلام است. بعلاوه آن كه درك فعاليت هاي تاريخي و منسجم يهوديان براي اداره ي جهان نيز متوقف بر تحقيق و مطالعه اي مستقل است.

اگر بتوان اثبات كرد يهوديان بودند كه مديريت توحيدي ولايي را به انزوا كشاندند و خلافت سايرين را پديد آوردند «نظريه ي مديريت» قرين توفيق خواهد شد.

لكن هم چنان مؤلفه ي نظريه، يعني «مديريت جهاني يهود» را اذهان متعارف درنمي يابد و به آساني فهم نمي كند. بنابراين، مفهوم «مديريت جهاني يهود» به توضيحات بسياري نياز دارد تا خود را با ذهن هاي متعارف آشنايي دهد.

با اين حال، محال نيست كسي بگويد دسته اي به نام «يهود» از همان ابتداي پيدايش تا به حال و براي هميشه، با برنامه ريزي دقيق سعي مي كرده اند كه مديريت جهان را به دست گيرند و بر همه ي جهانيان


حكمراني كنند.

گفتني است مديريت نظامي امام حسين عليه السلام در كربلا اعجاب آور است، به گونه اي كه بعيد مي نمايد كسي جز معصوم عليه السلام بتواند در آن شرايط بحراني به آن دقت به تاكتيك هاي نظامي بپردازد. مديريت نظامي عاشورا را به حق مي توان جلوه اي از مديريت معصوم دانست.