صهيونيسم گر چه در قرون هيجده و نوزده رخ نمود ولي اصول آن ريشه در تاريخ دين يهود دارد كه شعار قوم برتر و دين برتر بيان گر آن است. يهود كه فكر اداره ي جهان را در سر داشت، از راه پيش گويي هاي ناشي

از تعاليم آسماني، دريافته بود كه بزرگ ترين مانع در راه تسلط بر جهان، پيامبري خواهد بود كه در جزيرة العرب ظهور خواهد كرد.

به حجاز، مهاجرت كردند تا با آن مانع عظيم مقابله كنند. اما پيش رفت روز افزون دين جديد آن ها را به اتخاذ موضعي انفعالي واداشت. سرانجام تصميم گرفتند كه در آن انحراف ايجاد كنند.

اساسي ترين انحراف ايجاد شده از سوي آنان كه با هدف هاي توسعه طلبانه ي آن ها نيز موافق بود، تحريف تفكر اصيل سياسي در اسلام بود. [1] .

در اسلام مديريت سياس با محوريت معصوم، تعريف شده بود. و سرانجام، در روزگار بني اميه، مسلمانان در نتيجه ي فعاليت يهوديان به خواب سياسي عميقي فرورفتند.

[1] از نظر صاحب نظريه‏ي مديريت، يهوديان خلافت را از جايگاه اصلي خود که پيامبر صلي الله عليه و آله قرار داده بود، نقل دادند و به ديگران سپردند. به عبارت ديگر همه‏ي فعاليت‏هايي که براي خانه‏نشين کردن علي عليه السلام و فرزندان پاک او صورت گرفت، به تحريک و تدبير يهوديان بود.