تعصب هاي بيجا و خشك مغزي، تباه گر انديشه و فكر است و همين مسئله، از دلايل وقوع تحريف در حماسه حسيني است.

اين موضوع، از چند بعد قابل تبيين است: از يك منظر، تعصب در نقل تاريخ، كه چنانچه موافق يا خلاف موضوع باشد، در همان مسير حركت كرده و به پردازش دروغ يا حذف قسمت هايي از تاريخ انجاميده است. مثال آن، برخورد تاريخ نگاران عثماني و اموي با قيام امام حسين عليه السلام از سويي، و ساختن نقل قول ها و حكايات و رواياتي براي افزودن بر عظمت قيام عاشورا، به وسيله برخي تاريخ نويسان و مقتل نگاران از سوي ديگر است.

جزم انديشي نيز قسم ديگري از آن است. براي مثال، تعصب بسياري از مردم در خصوص فدا شدن امام حسين عليه السلام براي شفاعت گناهان دوستداران آن حضرت و نهادينه شدن آن در ميان مردم، به طوري كه هيچ سخني را در اين موضوع نمي پذيرند و گوينده آن را سرزنش مي كنند، از اين دست تعصبات است.

قسم ديگر، تعصب به اجراي شيوه خاصي از عزاداري است كه ممكن است براي برخي به صورت رسم و سنّت در آمده باشد و هر چه ديگران با بيان و دلايلي آن را نكوهش مي كنند، باز به دليل همان تعصب و خشك مغزي حاضر به قبول آن نيستند و بر آن اصرار مي ورزند، مانند مسئله قمه زني.