انـبـوه جـمـعـيـتـي كـه از حـكومت بني اميه پشتيباني مي كرد، به آنان كمك مالي مي داد و در ميدان نبردشان حضور مي يافت، همين مردم عوام بودند كه تسليم حاكمان خويش بودند و بدون درك و تشخيص راه از چاه، فرمانشان را اطاعت مي كردند. هزاران نفر از اينان در جنگ صفين گرد آمدند و تـا پـاي جـان براي بني اميه شمشير زدند، كشته دادند و زخمي شدند، بدون اين كه لحظه اي بـيـنـديـشـنـد كـه بـه روي امـيـرمـؤمـنـان (ع) و اصـحـاب رسول اكرم (ص) شمشير كشيده اند. همين طور تعداد بي شماري از آنان، كوركورانه در كربلا حـضـور يـافـتـنـد و سهم مهمّي از جنايات بني اميه را به عهده گرفتند كه بدون حضور آنان، امـويـان بـه اهـداف خـويـش، دسـت نـمـي يـافـتـند. اميرمؤمنان (ع) در وصف اين گونه افراد مي فرمايد:

(چـرا شـمـا از خدا روي بر مي تابيد و به جز او روي مي آوريد؟ گويا چهارپاياني هستيد كه چـوپـان آن ها را به چراگاهي مسموم و آبشخوري آلوده مي برد، بسان حيوان پرواري كه نمي داند فرجامش چه خواهد شد!) [1] .