روابـط درسـت اقـتـصـادي از پايه هاي مهمّ اديان الهي و حكومت اسلامي و جامعه ديني است و روي آوردن بـه روابـط اقتصادي نا مشروع، نشانه بيماري جامعه و تباهي افراد است و اين بيماري در روزگار امام حسين (ع) آشكارا خودنمايي مي كند. چون امام حسين (ع) در روز عاشورا كوشيد تا بـا نـصـيـحـت و موعظه سپاه كفر را از زشتكاري شان آگاه كند و از ادامه راهي كه در آن لغزيده اند، بازدارد، آنان با غوغا و جنجال، مانع رسيدن صداي امام به گوش خود شدند. امام حسين (ع) رو بدانان كرد و فرمود:

(كـُلُّكُمْ عاصٍ لاَِمْري غَيْرُ مُسْتَمِعٍ قَوْلي فَقَدْ مُلِئَتْ بُطُونُكُمْ مِنَ الْحَرامِ وَ طُبِعَ عَلي قُلُوبِكُمْ وَيْلَكُمْ اَلا تَنْصِتُونَ؟ اَلاتَسْمَعُونَ؟) [1] .

همه شما فرمان مرا سرپيچي مي كنيد، به سخنم گوش فرا نمي دهيد؛ زيرا شكمهايتان از حرام پرشده و بر دل هايتان مهر خورده است. واي بر شما چرا ساكت نمي شويد؟ چرا نمي شنويد؟!

گـرد آوردن مـال و ثـروت از راه نـامـشـروع و حـرامـخـواري، بـر عـقـايـد، اخـلاق و اعمال آدمي تأثيري بسيار زيانبار دارد و راه سعادت و خير و فلاح را بر او مي بندد و چنان او را سـرگرم دنيا و سرسپرده شيطان مي كند كه حتي حاضر نمي شود به سخنان عبد صالح و حجّت خدا گوش فرادهد و در برابر از ناپاكاني چون يزيد، عبيدالله و عمر سعد، بدون چون و چرا فرمان مي بَرَد.

چـنان كه گذشت حيف و ميل بيت المال از زمان عثمان به بعد در دستگاه خلافت رواجي بسيار يافت و خـلفـا از ايـن رهـگـذر فرياد اعتراض بسياري افراد را خاموش ساختند و افرادي بسيار را با خـود هـمـراه كـردنـد و يـزيـد نـيـز بـا اسـراف و تـبـذيـر و دسـت بـردن در بـيـت المـال، حـكومت خويش را سامان مي داد و حاتم بخشي هايش در منابع تاريخي بسيار مشهور است. [2] .

آنان كه به دستور يزيد به جنگ امام حسين (ع) برخاستند، همگي به حرامخواري آلوده بودند و ايـن خـصـلت شـيـطـانـي بسان سرطان،چشم و دل و انديشه آنان را در هم نورديده و نقش حقيقت و صـداقـت را از ذهـنشان زدوده بود. نقل است كه چهار نفر از خواص جبهه حق در نزديكي كوفه به امـام پـيـوسـتـنـد. امـام اخـبـار كـوفـه را از آنـان پـرسـيـد. در پـاسـخ گـفـتـنـد: رؤ سـاي قـبـايـل و سـرشـناسان شهر، رشوه هايي كلان گرفته اند و به سختي از بني اميه حمايت مي كـنـنـد و امـيـد نـمـي رود مـددي بـه شـمـا رسـانـنـد. امـّا مـردم، گـرچـه در دل به شما علاقه مندند، به روز حادثه بر شما شمشير خواهند كشيد. [3] .