فـريـضـه ارزشـمـنـد (امـر بـه مـعروف و نهي از منكر) ضامن اجراي احكام اسلام و بقاي شريعت آسماني است. قرآن مجيد در اين باره مي فرمايد:

(كُنْتُمْ خَيْرَ اُمَّةٍ اُخْرِجَتْ لِلنّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ) [1] .

شـمـابـهترين امّتي هستيد كه براي مردم پديدار شده ايد: به كار پسنديده فرمان مي دهيد و از كار ناپسند بازمي داريد.

اميرمؤمنان (ع) نيز درباره اهميت اين فريضه مي فرمايد:

(غايَةُ الدّينِ الاَْمْرُ بِالْمَعْروفِ وَ النَّهْيُ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ اِقامَةُ الْحُدُودِ) [2] .

نهايت دين، امر به معروف و نهي از منكر و اجراي حدود الهي است.

بـا ايـن حـال، امـّت اسـلامـي پـس از ارتـحـال پـيـامـبـر گـرامـي اسـلام (ص) از ايـن اصل حياتي روي برتافت و نسبت به منكراتي كه در جامعه رخ مي داد، بي تفاوتي نشان داد؛ در بـرابـر فـسـاد و فـحشا نايستاد، خاندان پاك پيامبر را ياري نكرد و بدين سان، گرفتار سرنوشتي شد كه رسول اكرم (ص) پيش بيني كرده بود:

(اِذا لَمْ يـَأْمـُرُوا بـِمـَعـْرُوفٍ وَ لَمْ يـَنـْهَوْا عَنْ مُنْكَرٍ وَ لَمْ يَتَّبِعُوا الاَْخْيارَ مِنْ اَهْلِ بَيْتي، سَلَّطَ اللّهُ عَلَيْهِمْ شِرارَهُمْ) [3] .

وقـتـي مـردم امـر بـه مـعـروف و نـهـي از مـنـكـر را بـه كـنـار نـهـنـد و از خـوبـان اهل بيت من فرمان نبرند، خداوند شرورانشان را بر آنان مسلّط خواهد كرد.

حـاكـمان بني اميه بر اثر بي تفاوتي مردم، سرنوشت كشور اسلامي را دركف گرفتند و به دلخـواه خـود، در ديـن و ثـروت و جان مردم دست بردند، و آن گاه كه تصميم گرفتند با خليفه راسـتين پيامبر اسلام (ص) بجنگند، نه تنها مردم با آنان مخالفت نكردند، بلكه به ياري نيز شـتـافـتـنـد و امـام حـسـيـن (ع) را كـه براي نهي از منكر برخاسته بود، با بدترين وضع به قتل رساندند.