صدوق، در ثواب الاعمال نقل مي كند كه امام صادق (عليه السلام) فرمود: «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَي يَبْدَأُ بِالنَّظَرِ إِلَي زُوَّارِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيّ (عليهما السلام) عَشِيَّةَ عَرَفَةَ»، خدا در شب عرفه به زوّار امام حسين (عليه السلام) توجّه مي كند. راوي از آن حضرت پرسيد: «قِيلَ لَهُ قَبْلَ نَظَرِهِ إِلَي أَهْلِ الْمَوْقِفِ» آيا پيش از نظر كردن به حضّار در عرفات؟ امام پاسخ داد: آري. و در حديثي ديگر از آن حضرت آمده است:


«إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَي يَتَجَلَّي لِزُوَّارِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ (عليه السلام) قَبْلَ أَهْلِ عَرَفَات (فَيَفْعَلُ ذَلِكَ بِهِمْ) وَ يَقْضِي حَوَائِجَهُمْ وَ يَغْفِرُ ذُنُوبَهُمْ وَ يُشَفِّعُهُمْ فِي مَسَائِلِهِمْ ثُمَّ يَثْنِي بِأَهْلِ عَرَفَات يَفْعَلُ ذَلِكَ بِهِمْ». [1] .

پروردگار حكيم عنايت ويژه خود را متوجّه زوّار قبر امام حسين (عليه السلام) مي كند پيش از توجّه به حُجّاج واقف در عرفات نمايد، خدا حوائج زوّار حسين را برآورده مي سازد، گناهانشان را مي بخشد و از آنان شفاعت به عمل مي آورد پس به زوّار كعبه اي كه در عرفات (در شب عرفه) حضور دارند توجّه كرده با آنان نيز اين چنين عمل مي كند.