پيش از هجرت و حدود سال 5 يا 6 بعثت، عمرو بن عاص از سوي كفّار مكّه مأموريت يافت تا به تعقيب مهاجران حبشه بپردازد و آنان را به چنگ كفار مكه بازگرداند. او با همراهي همسر و يكي از زيباترين جوانان عرب به حبشه رفت ولي در اين مأموريت موفقيتي كسب نكرد. [1] .

همچنين عمرو بن عاص از جمله سران جنگ خندق عليه مسلمانان است. در تاريخ آمده است: عمرو بن عاص از سران جنگ خندق. [2] .

كاروان 50 هزار نفري مكه كه موجب ايجاد جنگ بدر شد، به سرپرستي عمرو بن عاص و ابوسفيان از شام عازم مكه گرديد. عبور كاروان از منطقه بدر بود كه سرانجام موجب بروز جنگ بدر شد.

عمرو بن عاص در سال ششم هجرت مسلمان شد، هنگامي كه عمروبن اميه از طرف پيامبر (صلي الله عليه وآله) به حبشه رفت تا امّ حبيبه را به عقد آن حضرت درآورد، عمروعاص در حبشه بود. او از نجاشي درخواست كرده بود تا نماينده پيامبرخدا را به او تحويل دهد،


نجاشي به او گفت: دين محمد پيروز خواهد شد و سپس خود نجاشي مسلمان شد و عمروبن عاص را نيز به اسلام دعوت كرد و سر انجام عمروبن عاص در حبشه به اسلام روي آورد.

سيوطي درتاريخ الخلفا مي نويسد: ابوبكر خود را خليفه پيامبر خدا مي خواند و در نامه ها اين چنين امضا مي كرد: «ابو بكر خليفة رسول الله»، البته عمر نيز پس از او خود را خليفه ابوبكر مي دانست و اين چنين زير نامه يا آغاز نامه ها مي نوشت: «خليفة خليفة رسول الله» (آنان، لقب اميرالمؤمنين را براي خود روا نمي دانستند؛ زيرا اين لقب را پيامبر (صلي الله عليه وآله) به امير المؤمنين علي (عليه السلام) داد و اين مسأله داراي اشتهار خاصي بود.) و براي نخستين بار بود كه عمروبن عاص اين لقب را در مورد عمر به كار برد. او وقتي بر عمر وارد شد و گفت: «السَّلامُ عَلَيكَ يا أَمِيرالمُؤمِنِين»، مورد اعتراض عمر قرار گرفت. او پاسخ داد: «أَنْتَ الاْمِير وَ نَحْنُ الْمُؤمِنُون»، از آن روز به بعد، اين لقب براي عمر به كار گرفته شد. [3] .