ابوسفيان سراسيمه از مكه وارد مدينه شد. هنگامي كه مشاهده كرد هريك از مهاجر و انصار فرياد «مِنّا أَميرٌ وَ مِنْكُمْ أَمِيرٌ» را سرداده اند؛ منافقانه، به منظور شعله ور ساختن آتشِ اختلاف و درگيري، نزد اميرمؤمنان (عليه السلام) رفت و فريبكارانه اظهار داشت: «...لَو شِئْتَ مَلاَتُها لَكَ خَيلاً وَ رِجلاً»؛ «دست خود را به پيش بياور تا با تو بيعت كنم و اگر


بخواهي مدينه را از پياده و سواره جهت حمايت و ياري تو پر مي كنم.»

امام (عليه السلام) پاسخ دادند: «مَهْ يا أَباسُفْيان، أَ جاهِلِيّة وَ إِسلاماً؟»؛ [1] «خاموش باش ابوسفيان! در جاهليت و در اسلام خواهان پيشامدهاي ناگواري براي اسلام بوده اي» و افزودند: «ما را به تو نيازي نيست.» [2] .