يزيد وارثِ صف آرايي ها، دشمن تراشي ها و مخالفت هاي ديرينه «باطلِ سُفياني» در برابر «حقيقت محمدي» است. ابوسفيان سركرده سپاه باطل و سردسته قبيله بني اميه تا آنجا كه مي توانست كفار مكه را در سركوبي و فرونشاندنِ نور حق (قبل از هجرت)، بسيج كرد. او در ترور شخصيت پيامبر (صلي الله عليه وآله) و اذيت و آزار آن حضرت و يارانش بسيار كوشيد گرچه توسن راهوار اسلام، علي رغم خواست آنان، همچنان به پيش تاخت و سرانجام پيروز گرديد. ابوسفيان در صحنه هاي جنگ بدر، احد و خندق در مخالفت با حق پاي فشرد؛ اما با فتح مكه توسط پيامبر (صلي الله عليه وآله) شكست خورد و به سازش و تسليم تن داد و در شمار «طُلقا» جاي گرفت و به شيوه منافقانه روي آورد.


او همواره در پي فرصت بود تا انتقام بگيرد و بر اين سياست بود كه بعد از ارتحال پيامبر اسلام (صلي الله عليه وآله) هويت و باطن خود را بيشتر آشگار ساخت و در ميدان هاي مختلف به فعاليت پرداخت.

فعاليت هاي ابوسفيان گونه هاي مختلف داشت؛ از جمله: