بازگشت

شب سيزدهم، شب دفن شهيدان


در شب دفن شهدا كه شب سوم شهادت شهداي كربلا بود، امام سجاد (عليه السلام) با استفاده از ولايت خويش، بگونه «طيّ الأرض» به ياري بني اسد در كربلا شتافت و در شناسايي و نيز انجام نماز و دفن شهدا همكاري نمود.


آن حضرت پس از دفن جسدمطهّر پدرش، در حالي كه به شدّت مي گريست، فرمود:

«... طُوْبي لاِرْض تَضَمَّنَتْ جَسَدَكَ الطّاهِرَ، فإنَّ الدُّنْيا بَعْدكَ مُظْلَمَةٌ، وَالآخِرةُ بِنُورِكَ مُشْرِقَةٌ، أمّا الّليْلُ فَمُسَهَّد، والحُزْنُ فَسَرْمَدْ أوْ يَخْتارُ اللهُ لاِهْلِ بَيْتِكَ دارِكَ الّتي أنْتَ بِها مُقيم، عَلَيْكَ مِنِّي السَّلامَ يَابْنِ رسولِ اللهِ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ». [1] .

«خوشا به حال زميني كه بدن پاك تو را در آغوش گرفت. دنيا پس از تو تاريك گشت و آخرت با نور تو نوراني شد. پس از تو شب هايم سخت و حزنم طولاني است تا اينكه خداوند سرايي را كه تو در آن استقرار يافتي، براي اهل بيتت مقرر بدارد. از من به تو درود باد و رحمت و بركات الهي.».

سپس با انگشت مبارك خود روي قبر آن حضرت نوشت:

«هذا قَبْرُ الحُسَيْنُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طالِب الَّذي قَتَلُوهُ عَطْشاناً غَرِيباً». [2] .

«اين قبر حسين بن علي بن ابي طالب است كه او را در حالتي كه لب تشنه بود و غريب، كشتند.»

امام سجاد در آن شب، همچنين پس از دفن بدن مطهّر عباس، عموي بزرگوارش فرمود:

«عَلَي الدُّنيا بَعْدَكَ الْعَفا يا قَمَر بَنِي هاشِم، وَ عَليْكَ مِنِّي السّلامُ مِنْ شَهِيد مُحْتَسَب وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَكاتُهُ». [3] .

«خاك بر سر زندگي اين دنياي بي حضور تو. اي قمر بني هاشم، از من درود و سلام باد بر شهيد راه خدا و درود و رحمت الهي برتو باد.»


همانگونه كه پيشتر اشاره شد، مراسم دفن اجساد شهدا دو روز پس از عاشورا، انجام گرفت. اين مراسم توسط مردان بني اسد، زير نظر امام سجاد برگزار گرديد.

در آن شب همه شهدا، جز بدن هاي علي اصغر، حرّ و جون را دفن كردند؛ زيرا علي اصغر (عليه السلام) را امام حسين (عليه السلام) دفن كرده بود و بدن حرّ را، به نقلي قبيله اش از صحنه قتلگاه بيرون برده و در جاي ديگر دفن كرده بودند و به نقلي حرّ نيز همراه با ديگر شهدا در كنار مرقد مطهّر ابا عبدالله (عليه السلام) دفن گرديد. و همچنين جون را پس از ده روز، بني اسد يافتند و درحالي كه خوشبو و معطر بود دفن كردند.


پاورقي

[1] نکـ: علامه شبّر، جلاءالعيون، ج 2 ص 216 ـ حياة الإمام الحسين ج 3، ص 324ـ اعلميـ دائرة المعارف ج 3 ص 340.

[2] نکـ: علامه شبّر، جلاءالعيون، ج 2 ص 216 ـ حياة الإمام الحسين ج 3، ص 324ـ اعلميـ دائرة المعارف ج 3 ص 340.

[3] نکـ: علامه شبر، جلاءالعيون، ج 2، ص 216، حياة الامام الحسين، ج 3، ص 325، اعلمي، دائرة المعارف، ج 3،ص 340.