در ايام اسارت، زنان عربِ ساكنِ كوفه به ديدار زينب آمدند، ليكن حضرت آنان را نپذيرفت و فرمود:

«لا يَدْخُلُنَّ عَلَيْنا عَرَبِيَّةٌ إِلاّ أُمُّ وَلَد أَوْ مَمْلُوكَةٌ فَإِنَّهُنَّ سُبينَ كَما سُبينا». [1] .

مرحوم جزايري [2] مي نويسد: كسي اجازه ديدار از اسرا را نداشت جز كنيزكان كه آنها زحمت اسيري را ديده بودند و غير عرب؛ از جمله زنان ايراني؛ زيرا زينب (عليها السلام) فرمود: از زنان عرب جز كنيزكان حق ندارند از ما ديدن كنند، آنان اسيرند همچون ما. از اين بيان به دست مي آيد كه ايرانيانِ حاضر در كوفه، هيچ كدام در كربلا نبودند و در كربلا فقط كوفيان عرب حضور داشتند، حتي از مردم شام نيز كسي در كربلا نبوده است؛ لذا در مروج الذهب [3] آمده است:

«وَ كانَ جميعُ مَنْ حضر مقتل الحسين من العساكر و حاربه، و تولّي قتله من أهل الكوفة خاصّة لم يحضرهم شاميّ».

«تمام لشكرياني كه كربلا بر ضدّ امام حسين گرد آمدند و جنگيدند، از كوفه بودند و كسي از شاميان در ميان آنان حضور نداشت.».

موضع گيري فوق نشان مي دهد كه ستم پيشگان حاضر در كربلا، غير عرب نبودند.