به گفته مرحوم فيروزآبادي، ابي شعثاء كندي از محدثان و از شجاعان تيرانداز بود كه در كنار اباعبدالله (عليه السلام)، در برابر سپاه كفر زانو به زمين زد و صد تير به سوي آنان رها كرد و حضرت برايش چنين دعا كرد:

«اَلّلهُمَّ سَدِّدْ رَمْيَتَهُ، وَاجْعَلْ ثوابَهُ الجَنَّة»؛

«خدايا! تير او را به هدف رسان و پاداشش را بهشت قرار ده!»

بعد از آن با دشمن جنگيد تا شهيد شد. نام شريفش «يزيد بن زياد بَهْدلي» است؛


ازاين رو هر تيري كه مي انداخت، مي گفت: «أَنَا بْنُ بهدلة ـ فرسان العرجلة»؛ «من پسر بهدله هستم، سواران پياده». نقل كرده اند كه اين شهيد بزرگوار، در آغاز از ياران ابن سعد بود، چون حق را در سپاه امام ديد و باطل را در لشكر ابن سعد، بدين جهت جانب سيدالشهدا (عليه السلام) را گرفت و به آن حضرت پيوست.