اعلمي در دايرة المعارف مي نويسد: حرّ را در حاير، در قسمت پايين پاي علي اكبر دفن كردند وآن چه كه امروز به عنوان جايگاه قبر حرّ شهرت دارد، چندان اعتباري ندارد. [1] .

شيخ مفيد مي نويسد: ما دقيقاً نمي دانيم قبر حرّ كجاست، ولي در محدوده ديوار حاير قرار دارد. [2] .

چند چيز موجب عاقبت به خيري و رستگاري حر شد:

1 ـ ادب و احترام نسبت به امام (عليه السلام) (او پشت سر امام نماز خواند).

2 ـ عشق ومحبت نسبت به اهل بيت (استعفا داد و گفت: به جنگ اهل بيت نمي روم).

3 ـ تواضع و فروتني، (او حتي در برابر ديدگان مردم به پاي امام افتاد و عذرخواهي كرد و بر توبه خود پاي فشرد و استوار ماند).

4 ـ روحيه زهد اسلامي و رهايي از بند دنياگرايي.

5 ـ حفظ حرمت بانوي بزرگ اسلام فاطمه زهرا (عليها السلام) (او به امام (عليه السلام) فرمود: از مادرم ياد كردي، ولي هركس به جاي شما بود من مقابله به مثل مي كردم، ليكن چه كنم، مادرت فاطمه است و نمي توانم چيزي بگويم!

[1] ر. ک: اعلمي، دايرة المعارف، ماده «حرّ»... «اما المرقد الذي بعد عن کربلا وعليه قبه و مزار يعرف بقبر الحرّ فقيه شک کما في ارشادالمفيد و غيره من سير المورّخين».

[2] در ارشاد: 2، ص130 آمده است: «فأمّا أصحاب الحسين رحمة الله عليه الّذين قُتِلُوا مَعَهُ فَإِنَّهُم دُفِنُوا حَولَه، و لسنا نحصل لهم أجداثاً علي التحقيق و التفصيل إلاّ أنّا لا نشکّ أنّ الحائط محيط بهم».