مورّخان نوشته اند: پيش از اقامه نماز ظهر روز عاشورا، وقتي حصين بن نُمير، يكي از افراد لشكر كفر به امام (عليه السلام) زخم زبان زد و گفت: نماز تو پذيرفته نيست! حبيب بن مظاهر بر او لعنت فرستاد و گفت: نماز پسر خاندان رسول الله قبول نيست ولي نماز تو دائم الخمر (خمّار) قبول است؟ [1] در اين هنگام جمعي از لشكر كفرپيشه به او حمله كردند و وي را به شهادت رساندند. در عصر تاسوعا نيز وقتي يكي از لشكريان كفرپيشه به زهيربن قين زخم زبان زده، گفت: امشب با آب توبه خود را پاك كن! حبيب پاسخ داد: او را خدا پاك كرده است. ناگفته نماند كه برخي از مورّخان براين اعتقادند كه حبيب با امام نماز گزارد و بعد از آن در نبرد با كفار به شهادت رسيد. [2] .