1 ـ در توصيف او آمده است: «اَشبَهُ النّاسِ بِرَسُولِ اللهِ (صلي الله عليه وآله)». [1] .

2 ـ معروف است كه سر مطهّر دو شهيد از بدن جدا نشد و آن ها عبارتند از:

علي اصغر و حُرّبن يزيد رياحي. ليكن بعضي نوشته اند: ابو ايّوب غنوي دستور داد تا جسد اين كودك را بيابند و سرش را از تن جدا كرده، بالاي نيزه كنند و در مجلس عبيدالله سر امام حسين و سر علي اصغر در يك تشت بوده است.

3 ـ امام (عليه السلام) از ميان جسدهاي شهدا، تنها جسد علي اصغر را دفن كرد.

4 ـ امام (عليه السلام) بدن علي اصغر را با خون گلويش رنگين كرد و آنگاه او را دفن نمود. [2] .

5 ـ علي اصغر تنها شهيدي است كه روي دست پدر جان داد. نوشته اند كه در لحظه جان دادنش منادي از آسمان ندا داد: «دَعْهُ يا حُسَين فَإِنَّ لَهُ مُرْضِعاً فِي الْجَنَّةِ»؛ [3] «او را به خدا بسپار؛ زيرا در بهشت شيردهنده اي براي اوست.»

8 ـ امام خون او را به آسمان پاشيد و قطره اي از آن به زمين نيامد. [4] .

9 ـ درباره اثر تير حرمله و اصابت آن به حلقوم او، آمده است: «فَذَبَحَهُ» [5] .

يعني تير گلويش را «بريد»، در حالي كه تير در محل اصابت سوراخ ايجاد مي كند. به نظر مي رسدكه نوك تير را پهن ساخته بودند و به همين علت گلوي او را


بريده است.

10 ـ علي اصغر مصداق كامل و بارز مظلوميت بود؛ چراكه او طفل بود و نمي توانست بر ضد سپاه دشمن كاري انجام دهد.

11 ـ پس از شهادت او امام (عليه السلام) سر به آسمان كرد و فرمود: «وَانْتَقِمْ لَنا مِنَ الظّالِمِينَ»؛ [6] «خدايا! انتقام ما را از جفاكاران بستان!».

12 ـ شهادت مظلومانه او، يكي از حوادث كم نظير و فراموش نشدني تاريخ است.

13 ـ تنها جنازه اي را كه امام حسين (عليه السلام) تشييع كرد و از ميدان تا كنار خيمه ها آورد، علي اصغر بود.