شيخ محمد علي اعسم بن شيخ حسين بن شيخ محمد زبيدي نجفي، در حدود سال 1154 ه.ق. در نجف متولد شده و به سال 1233 ه.ق.در نجف وفات يافت و در صحن مرتضوي دفن شد.



1. و كم منزل قد سما بالنزيل

و لو طاولته السما طالها



2. بنفسي كراما سخت بالنفوس

بيوم سمت فيه امثالها



3. و صالوا كصولة اسد العرين

رأت في يد القوم اشبالها



4. تري أن في الموت طول الحياة

فكادت تسابق آجالها



5. و لم يبق للسبط من ناصر

يلاقي من الحرب اهوالها



6. بنفسي فريدا احاطت به

عداه فجاهد ابطالها



7. الي ان هوي فوق وجد الثري

«و زلزلت الارض زلزالها» [1] .



8. تراهم علي الارض مثل النجوم

مع البدر و الخسف قد غالها



9. قد استأصلوا عترة المصطفي

و لم يخلق الكون الا لها [2] .



1. چه منزل بلند مرتبه اي است كه ساكنان آن در رفعت از آسمان بالاترند.

2. جان من فداي افراد كريمي باد كه در روزي كه با ياران خود به آسمان ها پرواز كردند، جان خود را بخشيدند.

3. آنها مانند شيراني كه فرزندان خود را گرفتار مي بينند(به دشمن) حمله كردند.


4. آنها چون مي ديدند كه طول زندگي در مرگ است، در رسيدن به مرگ از يكديگر سبقت مي گرفتند.

5. براي نوه ي پيامبر صلي الله عليه و آله ياوري باقي نماند كه در رويارويي آن نبرد سخت ايستادگي كند.

6. جانم فداي كسي باد كه دشمنان او را محاصره كردند و او با قهرمانان آنها مجاهده كرد.

7. تا آنگاه كه بر زمين افتاد و زلزله اي زمين را لرزاند.

8. آنان كه بر خاك افتادند، گويي ستارگاني بودند كه به همراه قرص ماه منخسف شدند.

9. آنها خانواده ي پيامبر صلي الله عليه و آله را كه هستي به خاطر آنها خلق شده است، درمانده كردند.