ابو عبدالله جعفر بن عفان طائي، معاصر با امام صادق عليه السلام بود. وي كه از شعراي كوفه بود روزي مرثيه اش را در حضور امام صادق عليه السلام خواند. امام عليه السلام سخت گريست و فرمود: اي جعفر، اينك خدا بهشت را بر تو واجب ساخت. او به حدود سال 150 ه.ق. وفات يافت.



1. ليبك علي الاسلام من كان باكيا

فقد ضيعت احكامه و استحلت



2. الابل محوا أنوارهم بأكفهم

فلا سلمت تلك الا كف و شلت [1] .



1. بگذار هر گريه كننده اي بر اسلام بگريد. زيرا احكام و قوانين آن تباه شده و آن را مباح شمرده اند.

2. با دست هاي خود به خاموش كردن نور آنها پرداختند. اميدوارم آن دست ها سالم نماند و فلج شود.