او از طايفه ي بني سهم بن عوف بن غالب بود. گفته اند كه عقبه نخستين كسي است كه در رثاي عاشوراييان شعر سروده است. او در اواخر قرن اول هجري به كربلا رفت، نزديك قبر امام حسين عليه السلام ايستاد و اين مرثيه را گفت:



1. مررت علي قبر الحسين بكربلا

ففاض عليه من دموعي غزيرها



2. و لا برح الوفاد زوار قبره

يفوح عليهم مسكها و عبيرها [1] .



1. در كربلا بر قبر حسين عليه السلام گذشتم. اشك فراواني از ديدگانم فروريخت.

2. آنجا كه رايحه ي مشك و عبير بر شامه ي زايرانش هميشه مي وزد.