روزگار ما قرن بيداري و آگاهي است و هنگام شناخت كرامت انساني فرارسيده است. شاعر اين روزگار بار وظيفه اي سنگين بر دوش دارد. او مي داند كه بايد استعداد خدادادي خود را بيهوده هدر ندهد، بلكه شايسته است كه اين سرمايه ي ارزشمند را در راه احياي حق و عدالت و مبارزه با ظلم و الحاد و ستايش انسانهاي الهي


نقش داشته اند. پيشواياني كه براي گشودن بند جهل و ناداني از پاي مردم جان خود را نثار كرده اند.

شاعر امروز بايد قصور گذشتگان را جبران كند. آري قصور مداحان چاپلوس و آزمندي كه را كه در ستايش صاحبان زر و زور و غاصبان حقوق انساني، سخن خود را به حد غلو و اغراق رسانيده و نقش تاريكي از خود بر جاي نهاده اند.

هماهنگي شاعران و مداحان اهل بيت عليهم السلام مي تواند چهره ي حوادث تاريخ را به روشني نشان داده و ارزش حركت انسانهاي حق طلب را بيان كند و بدين وسيله در اصلاح جامعه بكوشد.