اگـر مـنـظـور از دمـوكراسي اين باشد كه مردم در چارچوب احكام الهي و قوانين شرعي در سـرنـوشـت خـود مؤثر باشند، چنين تعبيري با دين مخالفت ندارد. در قانون اساسي اين مـعـنـا بـه روشني تأييد شده و مقصود امام امت كه فرمودند: ميزان رأي مردم است، بدون تـرديـد هـمـين بوده است؛ نه آنكه هرچه مردم خواستند ـ حتّي اگر مخالفت حكم خدا باشد ـ ارزش و اعـتـبار دارد. ميزان، رأي مردم است تا زماني كه از قوانين الهي خارج نشود و با مباني شرع مخالفتي نداشته باشد؛ در غير اين صورت، رأي مردم ارزشي ندارد.

آيه شريفه (وَاَمْرُهُمْ شُوري بَيْنَهُمْ) (شوري / 38) به اين معنا نيست كه مردم در همه چيز مـي تـوانـنـد نظر بدهند و حلال و حرام خدا را با شور و گفت وگو تغيير دهند؛ بلكه طبق آيـه شـريـفـه (وَ مـا كـانَ لِمـُؤْمـِنٍ وَلا مـُؤْمـِنـَةٍ اِذا قَضي اللّهُ وَ رَسُولُهُ أَمْرا اَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخـِيَرَةُ مِنْ اَمْرِهِمْ) (احزاب / 36) در احكامي كه از سوي خدا و پيغمبر صادر شده است، مؤمنان هيچ اختياري در دخل و تصرف ندارد. [1] .