مـدرنـيـسـم بـه لحـاظ تـاريـخي محصول رنسانس است و اومانيسم يا انسان محوري نيز با رنـسـانـس آغـاز مـي شـود و اومـانـيـسـم انـديـشـه انـسـان مـحـوري را مستقل از خدا و وحي الهي مطرح مي كند و مي توان اومانيسم را به عنوان جوهر، روح و باطن رويكرد مدرنيستي تلقي نمود. (رنه گنون) در خصوص جوهر خود بنيادانه اومانيسم مي نويسد:

(اومـانـيـسـم نـخـسـتـيـن صـورت امـري بـود كـه بـه شـكـل نـفـي روح ديني در عصر جديد درآمده بود، و چون مي خواستند همه چيز را به ميزان بـشـري مـحـدود سـازند: بشري كه خود غايت و نهايت خود قلمداد شده بود، سرانجام مرحله به مرحله به پست ترين درجات وجود بشري سقوط كرد.)