قرآن كريم مؤمنان را ولي و متولي و سرپرست امور يكديگر توصيف و به انسان هاي مؤمن نوعي حق حاكميت و تولي امور جامعه اعطا مي كند:

والمؤمنون والمؤمنات بعضهم اولياء بعض يأمرون بالمعروف وينهون عن المنكر(توبه /71)

و مـردان و زنـان بـاايـمـان، ولي يـكـديـگـرند، كه به كارهاي پسنديده وا مي دارند و از كارهاي ناپسند باز مي دارند.

شهيد صدر در چگونگي دلالت آيه بر مدعا مي نويسند:

ايـن آيـه از ولايت و اين كه هر مؤمني ولي و متولي امور مؤمنان ديگر است سخن مي راند و مـقـصـود از ولايـت، تـولي و سرپرستي امر يكديگر است. شاهد آن تفريع مسئله امر به مـعـروف و نـهـي از مـنـكـر بـر ولايـت اسـت كـه در نـتـيـجـه آيـه در شمول ولايت در بين تمامي مسلمانان به طور يكسان ظهور دارد. [1] .