در روايات ما نيز تأكيد فراواني بر عبرت آموزي از حوادث تاريخي شده است.

حضرت امام علي (ع) در روايتي كوتاه مي فرمايد:

(الاعتبارُ يُثْمِرُ العِصمَةَ) [1] .

ميوه عبرت آموزي از حوادث مصونيت از خطاها و لغزش هاست.

و در روايت ديگر فرمود:

(من كثر اعتباره قل عثاره) [2] .

آن كس كه بيشتر عبرت بياموزد، لغزشش كم خواهد شد.

در روايت ديگر از حضرت مي خوانيم:

(الاعتبار يقود الي الرشاد) [3] .

عبرت آموزي آدمي را به راه رشد و صلاح مي كشاند.

علي (ع) در وصيتي به امام حسن (ع) فرمود:

(استدلّ علي ما لم يكن بما قد كان فانّ الاُمور أشباه) [4] .

حوادث آينده را در پرتو حوادث گذشته بررسي كن كه حوادث همانند يكديگر است.

و در سخني خطاب به همه امت مي فرمايد:

(اَنَّ لكم في القُرونِ السّالِفَةِ لَعِبْرَةٌ)

يعني امت هاي گذشته بايد مايه عبرت شما باشند. [5] .

در حديثي حضرت امام صادق (ع) فرمود:

(كان أكثر عبادة أبي ذرّ التفكّر و الاعتبار) [6] .

در ايـن روايـت حـضـرت (عبرت آموزي) را عبادتي معرفي كرده است كه اكثر عبادت بنده صالح حضرت حقّ ابوذر را تشكيل مي داده است.

و جان سخن آن كه پيامبر بزرگ اسلام (ص) فرمود:

(أغـفـل النـاس مـن لم يـتـّعـظ بـتـغـيـّر الدنـيـا مـن حـال الي حال) [7] .

غافل ترين مردم آن كسي است كه از دگرگوني حوادث دنيا پند نياموزد.