(مـَن صـَبـَرَ عـَلي مـُصـيـبـةٍ زادَهُ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ عِزّا عَلي عِزِّهِ) [1] آنچه حماسه كربلا را به اوج ماندگاري و تأثير گذاري و فتح معنوي رساند روحيه مقاومت امام حسين عليه السلام و ياران و همراهان او بود.

امـام از آغـاز نـيـروهايي را به همراهي طلبيد كه مقاوم باشند در يكي از منزلگاه هاي ميان راه فرمود:

(اَيُّهـَا النـّاسُ! فـَمـَن كـانَ مـِنـكُم يَصبِرُ عَلي حَدِّ السَّيفِ وَ طَعنِ الاَسِنَّةِ فَليَقُمْ مَعَنا وَ اِلاّ فَليَنصَرِفْ عَنّا) [2] .

اي مـردم! هـر كـدام از شما كه تحمل تيزي شمشير و زخم و ضربت نيزه ها را دارد همراه ما بماند والا بازگردد!.