پـس از شهادت حسين بن علي (ع) روح مبارزه و پرخاشگري در ميان امت اسلامي بيدار شد. پـيـش از انـقلاب يك سلسله بيماري هاي فردي و اجتماعي مانع انقلاب مسلمانان در راه حفظ اسلام و موجوديت آن بود ولي انقلاب امام حسين (ع) تمام موانع فردي و اجتماعي انقلاب را از ميان برداشت و روح تازه اي در كالبد امت اسلامي دميد. [1] .

[1] تـاريـخ تـحـليـلي پـيـشـوايـان (2)، ص 109 و نـيـز ارزيابي انقلاب حسين، ترجمه مهدي پيشوايي، ص 305 ـ 310.