اثـر مـهـم ديـگـر انـقـلاب حـسـيـن بـن عـلي (ع) و مخصوصاً نقطه پايان آن، احساس گناه و بـيـداري وجـدان در كـليه افرادي بود كه مي توانستند به ياري آن حضرت بشتابند و نـشـتـافـتـنـد. احـسـاس گـنـهـكـاري و نـهـيـب وجـدان و عـقـل، عـامـل نـيـرومـنـدي در دل افـرادي كـه وعده ياري به حسين (ع) دادند؛ آنگاه دست از ياري او كشيدند. [1] .