در دوره و شـرايط سلطه امويان بر مقدرات مسلمين، آنچه در آستانه نابودي قرار داشت، ديـن خـدا بـود. خـانـدان پـيـامـبـر نـيـز مـدافـعـان و حـاميان راستين دين خدا بودند. حمايت از اهل بيت (ع)، حمايت از دين بود و حمايت از دين در آن مقطع زماني، شركت در جهاد ضد ستم و افشاگري عليه كفر پنهان در نقاب اسلام بود.

حـسـين بن علي (ع) در بحبوحه جنگ شديد، به نماز ايستاد، تا دين خدا را در صحنه جهاد، حيات بخشد. ابوثمامه صائدي يادآور وقت نماز شد و امام دعايش كرد و به نماز پرداخت. در آن شرايط، خطاب به اصحابش فرمود:

ايـنـك ايـن درهـاي گـشوده بهشت و نهرهاي جاري و پيوسته آن و ميوه ها و قصرهاي بهشتي اسـت و ايـن هـم پـيـامبر خدا و شهيدان كه در ركاب او به خون غلتيدند. و اينك پدر و مادرم نـيـز چـشـم بـه راه شـمـايـنـد و مـشـتـاق ديـدارتـان، پـس از ديـن خـدا حمايت كنيد و از حرم رسول خدا دفاع كنيد. (... فَحامُوا عَنْ دينِ اللّهِ وَ ذَبُّوا عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللّهِ). آنگاه خاندان خود را صدا زد همه فريادزنان بيرون ريختند و فرياد برآوردند: اي مؤمنان، از دين خدا و حـرم پـيـامـبـر و از امـام خـودتـان و از پسر دختر پيامبرتان حمايت كنيد، اين امتحان الهي براي شما است [1] .!