1 ـ هدفمندي و فراگيري

هدف مكتبهاي الهي و حكومت ديني تأمين نيازهاي جامعه و ايجاد زمينه مناسب براي انسان است كه بتواند با بهره گيري از مواهب طبيعي و خدادادي، استعداد دريافت حداكثر فيض الهي را كه همان قدرت بي نهايت و لذت ابدي است، پيدا نمايد.

2 ـ انسان، آزادي و اختيار

تكيه گاه اصلي دين در موضوع تكامل، آزادي و اختيار انسان در حركت تكاملي است. يعني تـدبـيـر الهـي ايـن گـونـه اسـت كـه انـسـان بـا آگـاهـي و شـنـاخـت در سـايـه عمل اختياري و عبادت به مدارج كمال دست يابد.

3 ـ مردمي بودن نظام ديني

بـا تـوجـه بـه دو نكته فوق مشخص مي شود كه حكومت ديني ماهيت مردمي داشته و پايگاه اصـلي و اولي آن دل و قلب مردم است، و حاكميت ديني و فلسفه بعثت انبيا و تعيين امامان و تداوم آن با ولايت فقيه در راستاي تحقق اهداف خلقت است.

4 ـ هدفمندي آزادي انسان

اگـرچـه تـكـيه گاه اصلي حركت تكاملي انسان و پذيرش حكومت و رهبري ديني بر مبناي اختيار و آزادي انسان استوار است.

امـا مـردمي بودن نظام و اعتبار رأي اكثريت بدين معنا نيست كه به هر قانوني كه اكثريت رأي مي دهد، قانون اسلامي و يا هر فردي كه از رأي اكثريت برخوردار شد مصداق امامت نـور و رهـبـري ديـنـي را دارد؛ بـلكـه رأي اكـثـريـت زمـيـنـه تـحـقـق حـاكـمـيـت ديـنـي و دليـل مـقـبـوليـت اسـت. اگـر قـانـون و يا رهبري مشروعيت الهي داشت با رأي مردم حاكميت مديريت ديني و قانون الهي محقق مي گردد.

قرآن در مورد مديريت و رهبري مي گويد: (اطيعوا اللّهَ و اطيعُوالرَّسُولَ وَ أوليِ الامر منكُم) [1] از خـدا و رسـول و او الوالامـر (كـسـانـي كه در تداوم راه رسالت عهده دار اداره جـامـعـه هـسـتـنـد) تـبـعـيـت نـمـايـيـد و در مـورد مـكـتـب مـي گـويـد: (انَّ الدّينَ عِنْدَ اللّهِ الاِسْلامُ) [2] همانا دين در نزد خدا اسلام است.