با توجه به جايگاه انسان در نظام خلقت و هدف تكاملي آن و نقش رهبري در تعيين و تبيين مـجـمـوعـه بـايـدهـا و نـبـايـدهـا و هـدايـت راهـبـري آدمـي بـه سـمـت تكامل و سعادت ابدي و با عنايت به ويژگيها و خصوصيات رهبري در نگرش ديني، به طـور طـبـيـعـي دسـت يـابـي انـسـان بـه چـنـيـن افـراد جـامـعي كه واجد همه شرايط باشند مـشـكـل و بـا روش انـتـخـابـات غـيـر مـقدور و واگذاري انتخاب رهبري به افراد جامعه به شكل مستقيم خلاف مصلحت خود انسانها خواهد بود؛ لذا مصالح عاليه اقتضا دارد پيامبر (ص) و امـام مـعـصـوم (ع) تـوسـط ذات بـاري تـعالي كه عالم به اسرار و نهان انسان هاست انتخاب شود و در دوران غيبت با توجه به كفايت اجتهاد و عدالت در رهبري انتخاب توسط خبرگان تحقق بخش مصالح مورد نظر خواهد بود.