بازگشت

جنگ مسلحانه


بـا تـوجـّه بـه مـأمـوريـت سـترگ (دادگستري و ستم زدايي) آن امام همام و حضور انبوه ستمگران در سراسر جهان، نبرد مسلّحانه، امري اجتناب ناپذير است و به طور طبيعي آن حـضـرت بايد جبهه گسترده اي عليه زورمداران بگشايد و با تمام توان به قلع و قمع آنـان اقـدام كند. روايات متعدّدي از پيامبر و امامان (ع)، اين موضوع را پيش بيني كرده اند كه در اينجا به دو دسته از آنها اشاره مي كنيم:

1 ـ كشتن دجّال: دجّال به معناي كسي است كه بسيار حيله گر و به اصطلاح امروز سياست بـاز و سـيـّاسـي از نـوع شـيـطـانـي آن اسـت، [1] مـفـضـّل از امـام صـادق از پـدرانـش ‍ از امـيـرمـؤمـنـان از رسـول خـدا(ص) روايـتـي نـقـل كـرده كـه بـه شـرح اعمال نابخردانه و باطل دجّال مي پردازد از جمله آن كه:

او ادّعاي خدايي مي كند و هفتاد هزار نفر يهودي، زنازاده و دائم الخمر و رامشگر و بازيگر و بـرخـي از عـرب ها و زن ها به او مي گروند. از جمله كارهاي او آزاد كردن زنا و هم جنس بـازي بـه طـور عـلني است. همين طور يارانش انواع و اقسام زشتي ها را انجام مي دهند. او بـسـيـاري از مـنـاطـق زمـين را تسخير مي كند گرچه به مكه و مدينه و حرم امامان دسترسي نـخـواهـد يـافت و پس از آن كه در طغيان و سركشي افراط كرد و زمين از ستم او و يارانش لبـريـز شـد، كـسـي كـه حـضرت عيسي (ع) پشت سرش نماز مي خواند (مهدي (ع)) او را خواهد كشت. [2] .

همچنين از امام صادق (ع) نقل شده كه فرمود:

(يـَوْمَ الْنـَيْرُوزِ هُوَ الْيَومُ الَّذي يَظْهَرُ فيهِ قائِمُنا اَهْلَ الْبَيْتِ وَ وُلاةُ الاَْمْرِ وَ يُظْفَرُهُ اللّهُ تَعالي بِالدَّجّالِ فَيَصْلُبُهُ عَلي كُناسَةِ الْكُوفَةِ). [3] .

(نـوروز) روزي اسـت كـه قـائم مـا اهـل بيت و واليان امر ظهور مي كند و خداوند، او را بر دجـّال پـيـروز مـي گـردانـد و [حـضـرت مـهـدي (عـج)] دجّال را در مزبله شهر كوفه به دار مي آويزد.

2 ـ قـتـل سـفـيـانـي: روايـات فـراوانـي نـيـز در كـتـاب هـاي اهل سنّت و شيعه پيرامون سفياني، صفات و حالات او و خروج بر حضرت مهدي (ع) آمده و هيچ ترديدي نيست كه شخصي به نام سفياني به جنگ حضرت قائم (ع) مبادرت مي ورزد و رسـوا و كـشـتـه مـي شـود. در درس هـاي گـذشـتـه دربـاره او بـه تفصيل سخن به ميان آمد.

اشاره به اين نكته ضروري است كه توانايي هاي رزمي امام و يارانش طبيعي و مطابق با دانـش و تـكـنـيـك هـاي روز اسـت، امـا از امدادهاي غيبي و فتح و ظفر خدايي نيز بهره مند مي شوند.


پاورقي

[1] ر.ک: النهاية، ابن اثير، ج 2، ص 102.

[2] منتخب الاثر، ص 480.

[3] بحارالانوار، ج 52، ص 276.