اسـلام نـه تـنـهـا مـنـعـي از تـشـكـل نـدارد بـلكـه دسـتـورهـاي اكـيـد نـسـبـت بـه تشكل مؤمنين مي دهد.

آيـات قـرآن از تـشـكـل هـاي مـخـتـلف نـام بـرده، و از آن تشكل ها كه براي خدا تشكيل شده اند تعريف كرده، آنها را مدح مي نمايد.

در مـوعظه خداوند تبارك و تعالي، قيام لِلّه را در حركت به صورت مَثْني (دستجمعي و هماهنگ) به حركت فُرادي مقدم مي دارد، و گرچه هر دو را توصيه مي نمايد، اما معلوم است كه حركت متشكل قابل مقايسه با حركت فردي نيست.

آياتي كه مسلمانها را از تفرقه برحذر مي دارد دلالت مي كنند بر اينكه براي پرهيز از پـراكـنـدگـي بـايـد متحد شد، و اتحاد در تشكيلات پديد مي آيد، و يا بهترين اتحاد در تشكل يافت مي شود.

خود دين اسلام پديد آورنده تشكلي است به نام مسلمين و جامعه اسلامي.

دين اسلام دين تشكيلاتي است.

نظام امت و امامت خود تشكل خاصي را مي رساند كه بر مدار امامت پديد آمده است.

تـكـيـه حـتـي در عـبـادات كـه بـايـد دسـتـجـمـعـي انـجـام شـود، شـدت توجه اسلام را به اصل تشكل مي رساند.

براي ايجاد حكومت عدل اسلامي نياز به سازماندهي هست.

براي امر به معروف و نهي از منكر نيز نياز به تشكيلات و كار دستجمعي مي باشد.

براي اداره جامعه اسلامي نياز به تشكلي است كه افراد را شناسايي كرده، پرورش داده، و معرفي نمايد.

احـاديـث رسـيـده از ائمـه نـيـز دلالت بـر ضـرورت تشكل از ديدگاه آنان مي نمايد.

از سـيـره ائمـه كـه اسوه ما هستند نيز برمي آيد كه براي حفظ و پاسداري از امر جامعه، بايد داراي تشكيلات با ارتباطات ويژه و مناسب هر مرحله و زمان بود.

از آنجا كه تشكيلات الهي مفيد به اسلام است، و بي تشكيلاتي و پراكندگي به ضرر اسـلام، و بـه نـفـع دشـمـنـان خـداسـت، لذا ضـرورت تشكل اسلامي كاملاً مبرهن است.

از بـاب ضـرورت فـراهـم آوردن هر نوع نيرو براي مقابله با دشمنان خدا، آنهم نيرويي كه آنها را بترساند، ايجاد تشكل، كه خود جامع نيروي عظيمي است، ضرورت دارد.