در مـقـابـل حـزب الله، حـزب الشـيـطـان اسـت كـه خـداونـد متعال ويژگي هاي آن و اعضاي آن را اينگونه تبيين فرموده است:

يا ايها الناس، اِنَّ وَعْدَ اللّهِ حقّ.

اي مردم همانا وعده خدا حق است.

و لا تَغُرَّنَكُمُ الحيوةُ الدنيا.

زندگاني دنيا شما را مغرور نكند.

و لا يَغُرَّنَكُم بِاللّهِ الغَرور.

غرور شما را به خدا مغرور نكند.

اِنَّ الشيطانَ لكم عدوٌ فَاتّخِذُوهُ عَدوّاً.

همانا شيطان دشمن شماست او را دشمن بدانيد.

اِنّم ا يَدْعُوا حِزْبَهُ لِيَكُونُوا من اصحاب السعير.

او حزبش را مي خواند تا آنها از اصحاب دوزخ شوند. [1] .

و در آيات 15 تا 19 سوره مجادله آمده است:

اِتّخذُوا اَيْمانَهُمْ جُنَّةً.

سوگندهايشان را پوشش حفظ خود نموده اند.

فَصَدُّوا عَنْ سبيل الله.

بازدارندگان از راه خدايند.

فَلَهُم عذابٌ اليم.

براي آنها عذابي دردناك است.

لَنْ تُغْنِيَ عَنْهم اموالُهم و اولادُهم من الله شيئاً.

هرگز اموال و فرزندان آنها، آنان را در چيزي، بي نياز از خدا نمي كنند.

اولئك اصحاب النار، هم فيها خالدون.

آنها جاودانه دوزخي هستند.

فَيَحْلِفُونَ لَهُ كَما يَحْلِفُونَ لكم.

سوگند براي او مي خورند همانطور كه براي شما (به دروغ) سوگند مي خورند.

وَ يَحْسَبُونَ اَنَّهُمْ عَلي شي ءْ.

مي پندارند چيزي (و داراي اهميتي) هستند.

اِسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشيطان.

شيطان بر آنها چيرگي يافته است.

فاَنْسيهمُ ذِكْرَ اللّهِ.

ياد خدا را در آنها به فراموشي برده است.

اولئكَ حزبُ الشيطان.

آنها حزب شيطان هستند.

اُلا اِنّ حزبَ الشيطانِ هُمُ الخاسرون.

آگاه باشيد، كه حزب شيطان زيانكارند.

بنابراين ويژگي هاي حزب شيطان عبارتند از:

غـرور ـ دلبـسـتـگـي بـه دنـيـا ـ دشـمـن خدا و بندگان خدا ـ راهروان راه جهنم ـ فريبكاران دروغـگـو ـ سـدكـنـنـدگـان راه خـدا ـ بـكـارگـيـرنـدگـان نـيـروهـاي خـود اعـم از اموال و اولاد عليه خدا ـ دوزخيان ـ سوگند گويان به دروغ ـ خود بزرگ بين ـ دروغگويان ـ تأثيرپذيران از شيطان ـ غافلان از ياد خدا ـ زيانكاران.

بـا مـشـخـص شـدن ويـژگـي هـاي حـزب الله، و حـزب الشـيـطـان كـسـانـي كـه بـخواهند تـشـكـّل خـدايـي و اسـلام پسند را در هر عصر و روزگار بشناسند مي توانند به آساني بـشـنـاسـنـد. و سـره را از نـاسـره و خـبـيـث را از طـيـب تـشـخـيـص بـدهـنـد و گـرفـتـار تشكل هاي غير حزب اللّهي نشوند.

و اگـر در تـشـكـّلي عـضـويـت يـافـتـنـد مـواظـب بـاشـنـد كـه آن تـشـكل همواره در ولايت خدا و رسول و اولوالامر باقي بماند و هر يك در عاشوراي زمان در جبهه حسين استوار و محكم جهاد نمايد و مجاهدتي حسين گونه و زينب وار داشته باشد و در كاروان كربلائي تاريخ، (مهاجر الي الله)، همه كار را با نام خدا، و براي خدا، و در مـسـيـر خـدا شروع و استمرار بخشد تا پايان كارش به (لقاء الله) برسد. و خداوند نعمت بزرگ شهادت را به او انعام دهد. مانند شهيد مظلوم آيت الله بهشتي، كه مي فرمود:

(اگر فرجام كار ما در اين تشكيلات به جز شهادت باشد، عمر ما تباه است و بر باد، از خدا بخواهيم كه ما را به سوئي به جز اين سو نيافكند).